Strona wykorzystuje cookies
Korzystanie z naszego portalu bez zmiany ustawień dotyczacych cookies oznacza, że będa one zapisane w pamięci urzadzenia końcowego.
Wyszukane rozwiązania na każdą zgagę
Leki przeciwzakrzepowe, poprzez wpływ na złożone procesy warunkujące krzepliwość krwi ograniczają ryzyko tworzenia się w naczyniach krwionośnych szkodliwych skrzeplin (zwanych również zakrzepami). Wskazania do ich stosowania są bardzo szerokie i obejmują profilaktykę żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej, profilaktykę udarów mózgu oraz incydentów zakrzepicy u osób z tzw. migotaniem przedsionków (polegającym na bardzo szybkich i nieregularnych skurczach przedsionków serca) oraz stany po udrożnieniu żył oraz wszczepieniu protez naczyniowych czy sztucznych zastawek serca.
Preparaty te, choć stosowane powszechnie, nie są wolne od działań niepożądanych. Do jednych z najczęściej występujących efektów ubocznych związanych z tą grupą leków należą dolegliwości ze strony przewodu pokarmowego powiązane z ryzykiem choroby wrzodowej.
Czy istnieją sposoby, aby w trakcie leczenia przeciwzakrzepowego uchronić się od uciążliwych objawów i zmniejszyć ryzyko powikłań w postaci wrzodów? Owszem. Tak jak w przypadku leków przeciwzapalnych przyjmowanych przez dłuższy czas, tak również u osób stosujących leki hamujące krzepnięcie krwi, konieczne staje się z czasem wprowadzenia dodatkowego leczenia osłonowego.
Wysoką skutecznością w przypadku takiej właśnie „ochrony” cechują tzw. inhibitory pompy protonowej – preparaty, które bezpośrednio hamują wydzielanie soku żołądkowego. Grupa ta obejmuje wiele leków. Znajdują się w niej takie substancje czynne jak omeprazol, pantoprazol, lanzoprazol czy rabeprazol. Który z nich – według badań – odznacza się najwyższą efektywnością i będzie optymalny dla pacjenta, który stosuje preparaty przeciwkrzepliwe?
Okazuje się, że pomiędzy wymienionymi substancjami czynnymi nie można postawić znaku równości. Co prawda, posiadają one podobną skuteczność w leczeniu dolegliwości trawiennych, jednak niektóre z nich (a w zasadzie większość z nich!) może wchodzić w niekorzystne interakcje właśnie z niektórymi lekami przeciwkrzepliwymi np. z preparatami zawierającymi klopidogrel. Jaki jest wynik takiej interakcji? Otóż, bardzo niekorzystny – u niektórych osób może bowiem dojść do istotnego zmniejszenia stężenia leku przeciwzakrzepowego we krwi, co skutkuje utratą jego skuteczności.
Badania sugerują, że ta niekorzystna zależność może być bardzo powszechna, jednak – na szczęście – nie dotyczy wszystkich leków osłonowych. Chlubnym wyjątkiem może być tutaj substancja czynna o nazwie pantoprazol, która w najmniejszym stopniu metabolizuje się przez enzymy zawarta w wątrobie, i przez to nie wchodzi w interakcje ze wspomnianym klopidogrelem. Dlatego też u osób stosujących leki przeciwzakrzepowe powinna być wybierana w pierwszej kolejności jako preparat chroniący przed dolegliwościami ze strony górnego odcinka przewodu pokarmowego.
