Strona wykorzystuje cookies
Korzystanie z naszego portalu bez zmiany ustawień dotyczacych cookies oznacza, że będa one zapisane w pamięci urzadzenia końcowego.
Z czym przeciętnemu Kowalskiemu kojarzy się stosowanie antybiotyków? Na pewno z: infekcją (bakteryjną, bo na wirusowe antybiotyki przecież nie działają!), czasowym osłabieniem organizmu (nie od dziś wiadomo, że antybiotyki nadwerężają układ odpornościowy) czy z działaniami niepożądanymi, wśród których prym zdecydowanie wiodą biegunki (nie bez powodu zyskały one nawet swoją nazwę i w literaturze medycznej określane są one jako tzw. biegunki poantybiotykowe).
Nie tylko biegunki, ale i zgaga
Okazuje się jednak, że biegunka to nie jedyna, częsta dolegliwość, na którą skarżą się osoby stosujące antybiotyki. Równie powszechnym objawem jest zgaga, ból w górnego części brzucha, pieczenie, niestrawność, nadkwaśność czy nudności. Częstość ich występowania uzależniona jest od czasu trwania antybiotykoterapii (im jest dłużej lek jest przyjmowany, tym ryzyko wystąpienia objawów jest większe), rodzaju antybiotyku, wieku (starsi są generalnie bardziej narażeni), ogólnego stanu naszego organizmu czy od współistniejących chorób, szczególnie tych, które tyczą się naszego układu pokarmowego (np. chorób wątroby, woreczka żółciowego, choroby refluksowej, choroby wrzodowej).
Czy istnieją skuteczne środki na zgagę po antybiotyku?
Tak. Co więcej, ich wybór jest bardzo szeroki, zaś ich zdecydowana większość dostępna jest w aptece bez recepty. Który preparat wybrać? W przypadku osoby stosującej antybiotyk na pewno nie może być to środek zobojętniający sok żołądkowy (zawierający sole wapnia, magnezu i glinu). Wykazano bowiem, że preparaty tej klasy hamują wchłanianie wielu ważnych antybiotyków z przewodu pokarmowego, co z kolei prowadzi do istotnego zmniejszenia ich skuteczności i możliwego postępu zakażenia.
Jeśli nie środek zobojętniający, to co?
Ocenia się, że alternatywą dla leków zobojętniających mogą inne środki hamujące wytwarzanie kwas solnego w żołądku. Mowa tutaj przede wszystkich o tzw. inhibitorach pompy protonowej, które nie wchodzą w tego rodzaju interakcje i z powodzeniem mogą być jednocześnie stosowane przy antybiotykoterapii. Terapia taka może przyjąć postać postępowania doraźnego (jeśli objawy są łagodne) lub długoterminowego (jeśli objawy są silne lub/i nawracają). W tym drugim przypadku decyzja dotycząca podjęcia leczenia powinna być skonsultowana z lekarzem.