Strona wykorzystuje cookies
Korzystanie z naszego portalu bez zmiany ustawień dotyczacych cookies oznacza, że będa one zapisane w pamięci urzadzenia końcowego.
Wyszukane rozwiązania na każdą zgagę
Terapia zgagi i innych objawów ze strony górnego odcinka pokarmowego (np. choroby refluksowej), obok stosowania racjonalnej i zbilansowanej diety obejmuje także doraźne (ale też długoterminowe) stosowanie niektórych leków. Obecnie półki apteczne aż uginają się od preparatów na zgagę. Który z nich jednak jest skuteczniejszy? Czy między lekami na nadkwasotę można postawić znak równości?
Z pewnością, nie. Najstarszą, a zaraz najmniej skuteczną grupę leków stosowanych w powyższych dolegliwościach są tzw. preparaty zobojętniające, które nieznanie i krótkotrwale zwiększają pH soku żołądkowego. Należą do nich m. in. środki zawierające nieorganiczne związki wapnia, magnezu i glinu.
Za znacznie bardziej efektywną w leczeniu zgagi uchodzą tzw. inhibitory pompy protonowej (określane przez specjalistów skrótem IPP). Ich nazwa nawiązuje do hamowania białka zlokalizowanego w komórkach błony śluzowej żołądka, które bezpośrednio odpowiada za wydzielanie kwasu solnego. Obecnie ta nowoczesna i szeroko stosowana na całym świecie klasa leków obejmuje kilka cząsteczek, wśród których na pierwszy plan wysuwa się omeprazol (prekursor wszystkich IPP, wprowadzony na rynek w 1988 r.) oraz znacznie bezpieczniejszy pantoprazol (chociażby ze względu na znacznie niższe ryzyko interakcji z innymi lekami).
Leki te należą do najczęściej przepisywanych preparatów w podstawowej opiece zdrowotnej, i co ciekawe powszechnie stosowane są nie tylko w leczeniu zgagi, ale także w terapii choroby wrzodowej, zakażenia Helicobacter pylori (tutaj w połączeniu z antybiotykoterapią) choroby refluksowej czy niekorzystnych następstw stosowania niektórych leków przeciwbólowych i przeciwzapalnych (tzw. NLPZ). Należy jednak pamiętać, że w tych ostatnich przypadkach terapia powinna być prowadzona pod nadzorem lekarza.
IPP uchodzą za leki bezpieczne. Działają znacznie dłużej niż starsze leki na zgagę, co z pewnością nie dopuszcza do rozwoju zgagi „z odbicia” i przyczynia się do zwiększenia komfortu życia pacjenta. W niższych dawkach (tj. 20 mg) dostępne są bez recepty. Z kolei, na wyższe potrzebna jest recepta lekarska.
